اوراق تاریخ

روز دهم محرم سال۶۱هجری،سرزمین کربلا،صحنه رویارویی دو شخص نیست.بلکه دو تفکر نیکی و زیبایی از سویی و پلیدی و خباثت از دیگر سو در مقابل هم ایستادند.

این رویارویی در طول تاریخ تکرار می شود.یا باید حسینی بود یا یزیدی.راه سومی وجود ندارد.

ممکن است آداب ظاهری شرعی را نیز رعایت کنیم(نماز بخوانیم-روزه بگیریم-حتا بر حسین اشک بریزیم و...)اما یزیدی باشیم.آنانکه حسین را کشتند،روزه نذر کردند برای کشتن آن حضرت.نماز خواندند.برخی خلفای بنی عباس برای امام حسین مجلس روضه می گرفتند و قاتل امامان عصر خویش شدند.

حسینی بودن یک تفکر و منش توامان است.زهیر بن قین بجلی و حر بن یزید ریاحی در خط حسین نبودند ولی با یک تلنگر حسینی شدند.ولی ابن عباس زخم خورده از معاویه و یار علی و حسن به ناگاه در خط معاویه می شود.

نکند در ماه محرم و در خلال زیارت عاشورا،دشمنان حسین را لعن کنیم و خود سزاوارتر به این نفرینها باشیم.

به نقل ازاستاد محمد نخی

http://salamensan.blogfa.com