Theodoe W. Schultz
تئودور شولتسTheodoe W. Schultz اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل سال 1979 که توجه ویژه به سرمایه انسانی (Human Capital) یک ملت کرده است 26 فوریه 1998 در 96 سالگی درگذشت. این استاد اقتصاد براین باور بود که ارزش واقعی اقتصادیات یک کشور نسبت مستقیم با استعداد اتباع آن کشور دارد و استعدادرا می توان بوجودآورد و تقویت کرد. پروفسور شولتس در تالیفات خود به ملل جهان اندرزداده است که هرچه بیشتر در زمینه پرورش استعداد سرمایه گذاری کنند Investment in Human Capital و اتباع آگاه، توانا و دارای شخصیت بسازند. وی در رساله خود «Human Capital Theory» نوشته است که تجدید حیات (ریکاوری) اقتصادیات آلمان و ژاپن در مدتی کوتاه پس از انهدام در جنگ نتیجه آموزش و پرورش خوب و سالم این دو ملت بود که انسانهای میهندوست، دارای توان کامل تفکر و محاسبه ساخته بودند. آموزش و پرورش خوب و متناسب آدمهای مولّد بار می آورد ـ آدمهایی که تفکر عمومی و برنامه دارند و کار جمعی (تیم ورک) می کنند و نفع جامعه را بر سود خود مقدم می دارند، و عقب ماندگی مردم خاورمیانه (طبق بررسی دکتر شولتس) این است که کار تیمی و تنظیم برنامه و اجرای دقیق آن را یاد نگرفته اند و نفع خودرا مقدم می دارند (خودخواه هستند). دکتر شولتس در کتاب سرمایه آموزش و پرورش Educational Capital از این سیاست آلمانی ها تمجید کرده است که نوجوانانی را که در مدارس میانی (معادل راهنمایی تحصیلی) پیشرفت نشان نمی دهند به دوره های «تکنیکال اجوکیشن» می فرستند تا برای کارخانه ها، تکنیسین و کارگر ماهر شوند. شولتس در تالیف دیگر خود «برنامه ریزی اقتصادی» توصیه کرده است که دولتها اقتصاد کشاورزی خودرا قربانی صنعتی کردن و اقتصاد پیشرفته نکنند که هرسه بموازات هم لازمند. وی برنامه ریزی اقتصادی را یک هنر هردولت دانسته است. در این کتاب، وی اصول چهارگانه آدام اسمیت به نام «سرمایه دائمی» را از دیدگاه تازه ای تفسیر کرده است که آن اصول عبارتند از: بارورکردن زمین، داشتن ماشین (ابزار کار و تولید) خوب، سرمایه انسانی و مهارت درتجارت کالا (صادرکردن محصولات اضافی و واردکردن کالای مورد نیاز واقعی از نوع مرغوب و با بهای مناسب).