سوم مارس 1878 برغم مخالفت انگلستان، قرارداد پايان جنگ روسيه و عثماني معروف به پيمان «سن استفانو» ميان دو دولت امضاء شد. روسيه از اين جنگ كه تا دروازه هاي استانبول گسترش يافته بود، دو هدف داشت؛ يكي اجباركردن عثماني به تاييد استقلال صربستان، مونته نگرو، مقدونيه و بلغارستان بود كه اكثريت جمعيت اين منطقه اسلاو و همنژاد روسها هستند و ديگري بسط نفوذ خود از طريق اين اسلاوها (اسلاوهاي جنوبي) تا مديترانه. انگلستان رقيب قديمي استعماری روسيه مايل به اين کار نبود، مخصوصا نمي خواست كه بلغارستان به درياي سياه و درياي اژه راه یابد.
     با اين كه انگلستان براي ادامه جنگ با روسيه به كمك عثماني كشتي جنگي فرستاده بود و اين كشتي ها به تنگه «بسفور» (منطقه استانبول) رسيده بودند، سران عثماني ترجيح دادند كه با روسيه سازش كنند، زيرا مي دانستند كه انگلستان تنها به منافع خودش مي انديشد. عثماني با امضاي پيمان «سن استفانو» درعین حال روسيه و انگلستان را در برابر يكديگر قرارداد.
     در واکنش به این پیمان، انگلستان به تحریک صربستان و بلغارستان برضد یکدیگر پرداخت و ایندو را به جان هم انداخت و هنگامي كه روسيه براي پايان دادن به جنگ اين دو كشور همسايه به مياجيگري پرداخت انگلستان نيز وارد مذاكرات شد كه از سوم مارس 1886 در بوخارست آغاز گرديده بود. مذاكرات بوخارست موفق به برقراراي صلح ميان صربها و بلغارها شد ولي، ديگر انگلستان از منطقه بالكان خارج نشد و اثر انگشتش همه جا در رويدادهاي بعدي بالكان مشاهده مي شد.

منبعhttp://www.iranianshistoryonthisday.com