ايران

روزي كه «همدان» پايتخت ايران شد

بوعلي سينا

تاريخنگاران دوران معاصر بر پايه نوشته هاي مورخان عهد باستان و اسناد باقي مانده از آن عهد و محاسبات تقويمي، 12 ژوئن در سال 625 پيش از ميلاد (دوهزار و633 سال پيش) را روزي دانسته اند كه هوخشتره (كياكزار = سياخارس = سياخريس) «همدان» را پايتخت ايران كرد. همدان كه مورخان يوناني آن را «اكباتانا» نوشته اند قبلا در تابستانها محل «همايي و نشست» بزرگان بود و احتمالا نام آن به همين دليل انتخاب شده است. هوخشتره در آن زمان رهبر ايرانيان از طايقه ماد بود كه پارس ها (طبق تلفظ آشوري ها و بنا به تلفظ آنان «پارسوا» ها) نيز از او اطاعت مي كردند. هم او بود كه با پادشاه بابل متحد شد و امپراتوري ستمگر آشور را براي هميشه نابود كرد. در سال 612 پيش از ميلاد، پس از تصرف و ويراني شهر نينوا، و در زمان هوخشتره بود كه نخستين تقسيم سرزمين ها ميان قدرت هاي وقت انجام شد كه اين بدعت باقي مانده است. در آن سال آشور و متصرفات آن ميان ايران، بابل و مصر تقسيم شدند. شاه وقت گروهي از ايرانيان ماد را به منطقه اي از سرزمين آشور كه سهم ايران شده بود (شمال عراق امروز) فرستاد تا ساكن آنجا شوند و مانع قدرت يابي آشوريها و احياء قدرت آنان شوند و كردهاي عراق، تركيه و سوريه اعقاب همان مادهاي اعزامي از ايران هستند. طايفه ايراني پارت = پلهو در آن زمان در خراسان بزرگتر، گرگان و تبرستان (مازندران) سكونت داشتند که تاجيکيان هم از اعقاب آنان بشمارآورده شده اند. همدان كه امروز از پايتخت شدنش 26 قرن و اندي مي گذرد در زمان هخامنشيان نيز يكي از دو پايتخت اداري ايران بود (زمستان: شوش و تابستان: همدان). همدان در عين حال صحنه يكي از تاريخسازترين نبردهاي استقلال ايران بود كه آن هم 12 ژوئن روي داد كه شرحش جداگانه در مطلب بعدي (زير) مي آيد. «استر» زن خشاريارشا (شهبانوي وقت) و ابوعلي سينا دانشمند بزرگ ايران در همدان مدفونند.

   

استر بانوي خشايارشا

 

نبرد همدان و پيروزي خيره كننده ايرانيان استقلال طلب

12 ژوئن سال 813 ميلادي 30 هزار داوطلب ايراني كه از خراسان به حركت آمده بودند تا مأمون حاكم خراسان را خليفه عباسيان كنند كه از جانب مادر، ايراني بود در نبرد همدان بر سپاه انبوه عباسيان قاطعانه پيروز شدند. اين داوطلبان كه توسط شبكه هاي زيرزميني ايراندوستان آماده شده بودند قبلا در محل تهران امروز (شمال غربي شهر ري) سپاه خليفه را كه از لحاظ شمار سه برابر آنان بود درهم شكسته و فراري داده بودند. انگيزه واقعي اين داوطلبان كسب استقلال وطن بود. امين پس از اطلاع از شكست ري، دو سپاه 20 هزار نفري ديگر را روانه همدان كرده بود تا نيروهاي شكست خورده اش را تقويت كنند.

     در دو نبرد ري و همدان دو ژنرال معروف عرب «علي بن عيسي بن ماهان» و عبدالرحمن كشته شدند. استقلال طلبان ايراني 25 سپتامبر سال 813 (سه ماه و دو هفته پس از پيروزي همدان)، بغداد را نيز تصرف و امين خليفه وقت (برادر مامون از مادر عرب) را كه در حال فرار از طريق دجله و با قايق بود دستگير كردند و سر او را براي مأمون به خراسان فرستادند و به اين ترتيب، مأمون (ابوجعفر المأمون) خليفه شد و خلافت او تا نهم آگست سال 833 ميلادي طول كشيد و در دوران خلافت او، ايرانيان بيش از گذشته وارد دستگاه حكومتي عباسيان شدند، مناطق كشور استقلال بيشتري به دست آوردند و اين فرصت فراهم آمد تا ايرانيان در گوشه و كنار بپاخيزند و استقلال وطن و حاكميت ملي را تامين كنند.

نبرد نرماشير و فراري شدن محمد خان ياغي

12 ژوئن سال 1805 (دوران پادشاهي فتحعلي شاه) در نبرد نرماشير، نيروهاي دولتي به فرماندهي نوروزخان قاجار بر واحدهاي محمدخان حاكم ياغي بم پيروزشدند و او را به بلوچستان فراري دادند كه از آنجا به منطقه هلمند (افغانستان امروز) رفت و مخفي شد. محمدخان پسر اعظم خان پس از اين كه متوجه سرگرمي ارتش در قفقاز شد كه روسها داشتند وجب به وجب آن را تصرف مي كردند و پيش مي آمدند، با تكيه بر استحكامات ارگ بم دست به تمرد زده، بر دولت ياغي شده و از دادن ماليات خودداري كرده بود. با وجود اين، محمد خان پس از نزديك نيروي اعزامي دولت ترجيح داد كه جنگ در «نرماشير» صورت گيرد و ساختمان ارگ بم براثر شليك توپهاي دولت ويران نشود. در نبرد نرماشير، چون محمدخان فاقد توپخانه موثر بود شكست خورد و با اين كه دولت آماده دادن امان به او بود فرار كرد.

... و به این سان منطقه فرارود را از ایران جداکردند

12 جون 1852 (22 اردیبهشت 1231 هجری خورشیدی) حسام السلطنه والی (استاندار) خراسان عباسقلی درّه گزی را به سمت فرماندار (بیگلربیگی) منطقه مرو [اینک در جمهوری ترکمنستان] منصوب کرد که این انتصاب مورد اعتراض «محمد امین» خانِ خیوه (منطقه خوارزم) قرارگرفت زیراکه قبلا با او در این زمینه مشورت نشده بود. محمد امین درپی این اعتراض، دست به یک رشته عملیات مسلحانه زد که در سرخس به دست یگانهای نظامی ایران به فرماندهی فریدون فرمانفرما کشته شد و سرش را به تهران فرستادند تا ناصرالدین شاه ببیند.

    خوارزم [اینک بخشی از جمهوری های ازبکستان، ترکمنستان و کزاخستان] که زرتشت آن را «هوارازمیش» نوشته است از قرن پنجم پیش از میلاد یک ساتراپی ایران و در کنار ساتراپی هجدهم [سغدیانا و باکتریانا؛ جمهوری تاجیکستان و مناطق شمالی افغانستان امروز] قرارداشت، گوشه ای از خراسان بزرگتر بود و نام آن جز در تلفّظ، تا به امروز تغییر نکرده است. استاندار خوارزم را خوارزمشاه می گفتند و کیخسرو پسر سیاوش نخستین خوارزمشاه (خسرو خوارزم) بود. اورگنج شهر قدیمی خوارزم «اوروا» تلفظ می شد. شهرهای باستانی دیگر خوارزم عبارتند از: هزار اسپ، خیوه، گرگانج (جرجانیه) و آبادی های دلتای رود «آمودریا». دریاچه آرال دریاچه خوارزم نوشته می شد. علی اکبر دهخدا در فرهنگ خود خوارزم را در ردیف سغدیانا (سُغد ـ سوغود ـ سوگودا) مهد قوم آرین نوشته است. بیرونی و چند دانشمند ایرانی دیگر از خوارزم برخاستند. بیرونی در کتاب خود «آثار الباقیه» خوارزم را به عنوان یک منطقه ایرانی توصیف کرده است. یاقوت حموی و ابن خلدون هم مطالب مشابهی نوشته اند. مهاجرت تُرک زبانان به خوارزم از قرن دهم میلادی آغاز شد و از قرن سیزدهم، مغولها هم بر آنان اضافه شدند. روسیه که با دولت لندن برسر مناطق نفوذ در طرفین آمودریا (رود جیحون) به توافق ضمنی رسیده بود در سال 1873 با استفاده از درگیری های انگلستان در مصر و سودان چهار ژنرال؛ کنستانتین کائوفمان، میخائیل سکوبلف، ایوان لازارف و الکساندر کوماروف را مامور تصرف منطقه فرارود تا آمودریا کرد. الکساندر همبولت جغرافیدان آلمانی و مبتکر بیوجئوگرافی در تالیف سال 1843 خود، این نواحی و مناطق اطراف را «آسیای مرکزی» نامگذاری کرده که روسها بعدا «آسیای میانه» خطاب کرده اند.

    خیوه 28 ماه می 1873 به تصرف ژنرال کائوفمان درآمد و هشت سال (از 1873 تا 1881) طول کشید تا روس ها همه منطقه فرارود را تسخیر کنند، نام آن را ترکستان روسیه بگذارند و ایران را مجبور به امضای قرارداد تعیین مرز [صحه گذاردن بر وضعیت تازه و از دست دادن سرزمین ها ازجمله مرو، اشک آباد (عشق آباد)، سرخس و ...] کنند. این قرارداد 21 سپتامبر 1881 توسط ایوان زینوویف نماینده روسیه و میرزا سعیدخان مؤتمن الملک وزیر امور خارجه ایران امضاء و 9 دسامبر همان سال مبادله شد. طبق قرارداد، دولت وقت ایران پذیرفت که مناطق خواست روسیه را تا سال 1884 به الکساندر کوماروف تحویل دهد و رود اترک مرز ایران در منطقه خراسان شود. دولت وقت چین با همه ضعف و درگیری که با مداخلات قدرت های وقت داشت به تصرف منطقه فرارود توسط روسیه اعتراض کرد. سه دهه قبل از آن، دولت لندن ضمن یک جنگ دو ساله ایران را مجبور به گذشتن از هرات و مناطق غربی و تاجیک نشین افغانستان کرده بود که قرارداد مربوط، مشروط است.

در قلمرو رسانه‌ها

انتشار مجله جوانان در لس آنجلس

 

  

مهدي ذکايي

 

دوازدهم ژوئن سالگشت انتشار مجله جوانان در لس آنجلس (آمريكا) است.

    مهدي ذكايي روزنامه نگار ايراني كه تا سال 1359 (1980 ميلادي) نزديك به دو دهه در تهران در موسسه اطلاعات معاون «ر. اعتمادي» سردبير مجله جوانان بود و در اين سال اين موسسه را ترك كرد و چندي بعد عازم آمريكا شد مجله جوانان را در لس آنجلس راه اندازي كرد و نخستين شماره آن را در 12 ژوئن 1987 منتشر ساخت كه محتوايي شبيه «اطلاعات جوانان» دوران سردبيري اعتمادي داشته است. مجله جوانان موسسه اطلاعات در زمان فعاليت مهدي ذكائي (و سردبيري اعتمادي) هر هفته نزديك به نيم ميليون نسخه فروش داشت و ده تا پانزده درصد اين تيراژ در افغانستان توزيع مي شد.

    مهدي ذكايي با راه اندازي مجله جوانان در لس آنجلس نگذاشت تجربه اي را كه در طول كار در چنين مجله هايي به دست آورده بود راكد بماند و هدر رود.

    انتشار «جوانان» بدون سرمايه لازم در لس آنجلس، يك شق القمر بود. تا كسي در اين حرفه نباشد نمي تواند، مشكلات كار و اضطراب ناشر را در ذهن مجسم كند.

    «جوانان» مهدي ذكائي كه در تابستان 2005 هجده ساله شده است يك مجله جامع و حرفه اي است كه انواع مطالب را در آن مي توان ديد. اين مجله در اكناف جهان و هرجا كه يك جامعه ايراني باشد مشاهده مي شود.

    ابتكار تازه مهدي ذكايي كه باب تازه اي را به روي روزنامه نگاران ايراني گشوده است، انتشار «جوانان» در دوبي (امارات متحده) است. اين كار از سال 2005 و با استفاده از تكنولوژي پيشرفته آغاز شده است؛ به اين ترتيب كه كه صفحات مجله از طريق اينترنت به دوبي انتقال مي يابد، در آنجا سردبير محلي مجله مطالب و آگهي هاي منطقه را بر آن اضافه مي كند، به چاپ مي رساند و در سراسر منطقه خليج فارس كه ميليونها ايراني و فارسي زبان در آنجا زندگي مي كنند به توزيع مي دهد.

    ذكايي در صدد ارسال مجله به افغانستان است و معتقد است كه توزيع جوانان در افغانستان به عادي شدن اوضاع اين كشور كمك فراوان خواهد كرد زيرا كه دولت كمونيستي افغانستان و پس از آن طالبان مانع از ورود مجله هاي عمومي و حرفه اي به افغانستان شده بودند.

روزي که تورج فرازمند درگذشت

فرازمند

 

 

    تورج فرازمند روزنامه نگار معروف ايران که شش دهه سرگرم کار در رسانه ها بود 11 ژوئن 2006 در لس آنجلس در گذشت. وي در دهه 1330 چند سال سردبير روزنامه اطلاعات بود. او از دبيري اخبار بين الملل روزنامه اطلاعات به آن مقام ارتقاء يافته بود. فرازمند سالها براي روزنامه اطلاعات تفسير رويدادهاي خارجي مي نوشت. او سپس همين کار را در راديو ايران دنبال کرد و براي اخبار راديو تفسير مي نوشت. تورج مدتي عضو شوراي نويسندگان راديو ايران و سردبير مجله راديو بود. وي در سال 1350، پس از ادغام راديو در تلويزيون و ايجاد سازمان راديو تلويزيون ملي (صدا و سيماي ايران) به سمت مدير اخبار راديو منصوب شد که بعدا هم به رياست راديو ايران ارتقاء يافت. فرازمند در آستانه پيروزي انقلاب از ايران خارج شد و پس از چند سال اقامت در فرانسه به آمريکا رفت و مقيم لس آنجلس شد و در اين شهر به کار رسانه ادامه داد و مدتي نيز يک مجله ماهانه را در اين شهر منتشر کرد. او داراي تاليفات متعدد و از جمله ترجمه کتاب چرچيل درباره جنگ جهاني دوم است.

درباره بخش فارسی تلویزیون صداي آمريکا

برخي از رسانه های چاپی آمریکا در ژوئن 2009 انتقاد کرده بودند که در مقایسه با بی بی سی فارسی، بخش فارسی تلویزیون صدای آمریکا نتوانسته است روزنامه نگار ایرانی تازه (روزنامه نگار حرفه اي که در دهه های اخیر در ایران به حرفه خبر اشتغال داشته و با وضعيت آشناست) جلب کند و گردانندگان این بخش دهها سال به دور از ایران بوده و نسبت به واقعیات اوضاع بیگانه و بی اطلاع هستند و بنابراین پول مالیات دهندگان آمریکایی هدر می رود.

    13 ژوئن سال 1942 دولت آمريكا همه دفاتر تبليغاتي خود از جمله اداره آمار و حقايق، اداره اخبار، و دفتر گزارشهاي دولتي را در هم ادغام و سازمان اطلاعات و تبليغات (او. دبلیو . آی) را به وجود آورد. اين سازمان از سال 1945 به وزارت امور خارجه آمريكا منتقل و امور تبليغات خارجي آمريكا از جمله امور صداي آمريكا را به دست گرفت (و عملا بازوي روابط عمومي اين كشور شد). اصحاب نظر از دير زمان پخش برنامه به زبان ملل ديگر از راديو تلويزيونهاي دولتي را مداخله در امور این ملل از راه تلقین و تبلیغ تلقي كرده و نوعی جنگ سرد خوانده اند. «صداي آمريكا» اختيار پخش برنامه در داخل اين كشور را ندارد و امواج آن برون مرزي است!.

ساير ملل

روزي كه ژاندارك فرماندهي فرانسويان را به دست گرفت

12 ژوئن 1429 و در جريان جنگهاي 116 ساله انگلستان و فرانسه (در تاريخ، معروف به جنگهاي صد ساله)، فرانسويان كه ژاندارك جوان را از روز پيش از آن كار فرماندهي آنان برعهده گرفته بود براي نخستين بار بر انگليسي ها پيروزشدند و ويليام لاپل امير سافولك فرمانده نيروي انگليسي را به اسارت گرفتند. قبلا ژاندارك تنها در جريان نبرد، فرانسويان نااميد و فرسوده را تشويق به ادامه محاربه مي كرد كه از11 ژوئن كار فرماندهي را مستقيما به دست گرفته بود. جنگهاي انگلستان و فرانسه كه ازسال 1337 آغاز شده بود تا 1453 ادامه يافت. اينك اين دو كشور در اتحاديه اروپا با هم متحد شده اند!.

استقرار موقت آمريکا در گوانتانامو (کوبا) که 112 سال ادامه دارد!

12 ژوئن سال 1898 چند واحد از سپاه تفنگداران دريايي آمريكا (نيروي دريابرد) در خليج گوانتانامو در كوبا مستقر شدند كه هنوز در اين منطقه باقي هستند. اين واحدها يازدهم ژوئن در خليج گوانتانامو پياده شده بودند تا اسپانيايي ها را از كوبا برانند و سپس به وطن خود بازگردند. اسپانيا كوبا را از 1492 كه كريستف كلمب در نخستين سفر دريايي خود به قاره آمريكا به اين جزيره رسيده بود از آن خود مي دانست و در طول چهار قرن و اندي مالكيت، مهاجران فراوان به آنجا فرستاده بود كه همچنان به زبان اسپانيايي تكلم مي كنند، فرهنگ اسپانيايي دارند و كاتوليك مذهب اند. با وجود خروج اسپانيا از كوبا، دولت آمريكا پايگاه خود در گوانتانامو را (البته تحت عنوان مستاجر) همچنان حفظ كرده و از سال 2002 آن را به بازداشتگاه مظنونين به تروريسم و همكاري با القاعده مبدل ساخته است.

     دولت واشنگتن با محاسبات بسیار دقیق و در زمانهایی مناسب وارد جنگ با اسپانیا و دو جنگ جهانی اول و دوم شد و خودرا ابرقدرت کرد. در جنگ جهانی اول، آمریکا مطلقا تهدید نمی شد و در جنگ جهانی دوم و تا ورود آمریکا به صحنه، هیتلر خودرا دوست آمریکاییان که اکثریت شان آلمانی تبار بوده اند می دانست و با سران واشنگتن مکاتبات صمیمانه داشت. تعرض ژاپن به هاوایی که هنوز یک ایالت آمریکا نشده بود در پی تحریکات سیاسی ـ اقتصادی دولت واشنگتن صورت گرفته بود. در ژوئن 2010 «جان دیوید هیورث» سیاستمدار آمریکایی در نطقی در آریزونا گفت که دولت واشنگتن بدون دادن اعلان جنگ، وارد نبرد با هیتلر شد.

    در پی جنگ جهانی دوم، دولت آمریکا با اتخاذ تدابیر متعدد «دلار» خودرا پول بین المللی کرد، طرّاح اصلي سازمان ملل، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و بالاخره سازمان جهانی تجارت بود، در خاورمیانه برجای دولت لندن نشست و برتري خودرا تامین کرد.

روز ورود تفنگداران آمريکايي به گوانتانامو در ژوئن 1898

 

درباره جنگ 6 روزه اسرائيل با اعراب

13 ژوئن 1967 پيشنهاد مسكو به شوراي امنيت سازمان ملل كه اسرائيل را مجازات و آن را وادار به تخليه اراضي متصرّفه كند ردّ شد. ارتش اسرائيل پنجم ژوئن 1967 دست به يك حمله غافلگيرانه به پايگاههاي هوايي مصر زده بود كه مقدمه جنگ شش روزه اسرائيل با اعراب بشمار مي آيد. اين جنگ دهم ژوئن عملا پايان يافته بود. در اين جنگ بود كه اسرائيل اورشليم شرقي (بيت المقدس) را تصرف و اردن را از منطقه غرب رود اردن بيرون راند، ارتفاعات جولان، نوار غزه و صحراي سينا را اشغال كرد. جنگ شش روزه با شبيخون 197 هواپيماي اسرائيلي به پايگاههاي هوايي مصر آغاز شده بود. مصر با اين كه 450 هواپيماي نظامي ازجمله 30 بمب افكن متوسط «تي يو ـ 16» داشت، داراي آشيانه فلزي و زير زميني نبود؛ بنابراين بيشتر اين هواپيماهاي در همان نخستين حمله، روي زمين نابود شدند و صد هزار نظامي، 450 تانك و هزار توپ مصري در صحراي سينا پوشش هوايي خود را از دست دادند و شكست خوردند. هواپيماهاي اسرائيلي از طريق مديترانه كه انتظار نمي رفت به پايگاههاي هوايي مصر حمله غافلگيرانه كرده بودند. در پي اين حمله؛ جبهه هاي زميني صحراي سينا، جولان و غرب رود اردن با حملات 264 هزار سرباز اسرائيلي گشوده شد. در حمله به سوريه و اردن نيز، نيروي هوايي اسرائيل نخست پايگاههاي هوايي اين دو كشور را هدف قرارداده بود.

     اين ارقام برآورد جمع تلفات دو طرف در اين جنگ شش روزه را نشان مي دهد:

    ـ تلفات اعراب 21 كشته، 45 هزار مجروح و شش هزار اسير

    ـ تلفات اسرائيل 779 كشته، و دو هزار و 600 مجروح

    ضمنا در اين جنگ 400 هواپيما از اعراب و 19 هواپيما از اسرائيل منهدم شدند.

    اين جنگ بر شمار آوارگان فلسطيني افزود. صحراي سينا دو دهه بعد پس از سازش كمپ ديويد، تخليه شد ولي جولان همچنان در اشغال نظامي اسرائيل باقي مانده است.

    منابع اسرائيلي در ژوئن سال 2006 به مناسبت 40 ساله شدن جنگ شش روزه گفته بودند كه اگر شبيخون هوايي پنجم ژوئن 1967 صورت نگرفته بود بقاي اسرائيل تا به امروز دشوار بود.

   

چند عکس ادغام شده از جنگ شش روزه ازجمله افزايش آوارگان و اردوهاي تازه آنان

 

دوستان اقتدار امريكا

روزنامه هاي آمريكاي لاتين كه هيچيك از سران اين ممالك با وجود هم قاره بودن در مراسم ترحيم رونالد ريگن رئيس جمهوري اسبق آمريكا كه 11 ژوئن 2004 برگزار شد شركت نكرده بودند، اسامي 14 رئيس كشور و رئيس دولتي را كه در اين مراسم شركت داشتند چاپ كرده و آنان را دوستان اقتدار آمريكا خوانده بودند.

     در اين مراسم از ميان 190 كشور جهان تنها صدراعظم آلمان، نخست وزير انگلستان، نخست وزير ايتاليا، نخست وزير ايرلند، رئيس جمهوري افريقاي جنوبي، رئيس جمهوري نيجريه، رئيس جمهوري روماني، رئيس جمهوري ليتواني، رئيس جمهوري اسلواكي، رئيس جمهوري افغانستان، رئيس جمهوري لتوني، رئيس جمهوري چك، نخست وزير تركيه، نخست وزير كانادا، و دبيركل سازمان ملل شركت كرده بودند.

روسها افسوس رفاه و مزاياي برابر و يكسان دوران نظام سوسياليستي را مي خورند

دهم ژوئن 2004 كارمندان و كارگران روسيه در شهرهاي مختلف اين كشور از جمله مسكو اجتماع كرده و خواهان دستمزد و مزاياي بيشتر شده بودند. اتحاديه هاي مربوط شمار معترضين را يك ميليون تن اعلام کرده و مدعي شده بودند كه مي توانند تا چهل ميليون نفر را به خيابان بياورند.

    انگيزه اعتراض اين بود كه دولت مسکو تصيميم گرفته بود به جاي حمل و نقل رايگان از خانه به محل كار و نيز درمان و از اين قبيل مزايا كه از زمان حكومت سوسياليستي برجاي مانده بود به کارمندان و کارگران كمك پولي بدهد كه كافي نبود و احتمال عقب افتادن پرداخت آن هم مي رفت.

    به گزارش خبرنگاران روزنامه هاي غرب در روسيه كه از فرصت استفاده كرده و با معترضين مصاحبه كرده بودند، يك كمك پزشك روستايي گفته بود كه دستمزد ماهانه او برابر 70 دلار و يك افسر ارتش دريافتي ماهانه اش را معادل 170 دلار آمريکا بيان داشته بود. اين روسها گفته بودند: پس كجاست اين درآمد نفت كه روزنامه ها درباره اش مي نويسند.

    اين خبرنگاران نوشته بودند كه روسها افسوس رفاه و مزاياي برابر و يكسان دوران گذشته و نظام سوسياليستي را مي خورند.

راي ديوان عالي آمريکا در مورد بازداشت شدگان گوانتانامو (مظنونين به تروريسم و همكاري با القاعده)

12 ژوئن 2008 ديوان عالي آمريكا ضمن رسيدگي به دادخواست يك وكيل قضايي راي داد كه بازداشت شدگان گوانتانامو (مظنونين به تروريسم و همكاري با القاعده) هم مي توانند از حقي كه قانون اساسي آمريكا براي هر زنداني قائل شده است استفاده كنند و به يك دادگاه غيرنظامي آمريكا عرض حال دهند و نسبت به توقيف خود اعتراض كنند. مفسران رسانه ها اين حكم غير منتظره را شكستي داخلي ديگر براي حكومت جورج دبليو بوش (رئيس جمهور وقت) بشمار آورده بودند زيرا كه هفت قاضي از 9 قاضي ديوان عالي از محافظه كاران آمريكا به حساب مي آمدند. برغم تفكيك قواي دمكراسي از يكديگر، قضات ديوان عالي آمريكا از سوي رئيس جمهور تعيين و با راي سنا منصوب مي شوند.

     دهم ژوئن 2006 سه تن از بازداشتي هاي گوانتانامو (دو تبعه سعودي و يک يماني) خود را در سلولهايشان حلق آويز كرده بودند. در آن سال هنوز چهارصد و شصت تن در گوانتانامو بازداشت بودند که تنها ده تن از آنان رسما متهم شده بودند و توقيف ديگران تنها به دليل «سوء ظن» بود. مطبوعات وقت نوشته بودند كه اين نوع بازداشت، در سطح جهان صداي انتقاد بلند کرده است زيرا كه مغاير آيين دادرسي است.

برخي ديگر از رويدادهاي 12 ژوئن

1580:   يك حكمران اسپانيايي آمريكاي جنوبي شهر بوئنوس آيرس (پايتخت آرژانتين) را بناد نهاد.

1665:   انگليسي ها در جريان جنگهاي خود با هلند بر سر مستعمرات، 12 ژوئن «نيوآمستردام» را در آمريکاي شمالي با اعزام چند كشتي جنگي و تفنگدار از دست هلندي هاي مهاجر خارج ساخته و آن را به «نيويورک» تغيير نام دادند که اين نام بر اين شهر همچنان باقي مانده است.

1886:   يک گردباد شديد در ايالت ويسکانسين آمريکا 119 تن را کشت و 146 نفر را زخمي ساخت.

1898:   در جريان جنگ آمريكا با اسپانيا، «اميليو آلينالدو» ميهندوست فيليپيني استقلال اين سرزمين را كه قرنها مستعمره اسپانيا بود و نام پادشاه اسپانيا بر آن گذاشته شده است اعلام داشت. پس از شكست اسپانيا در جنگ با آمريكا، فيليپين طبق قرارداد پاريس تا سال 1946 توسط آمريكا اداره مي شد، ولي فيليپيني ها روز 12 ژوئن را كه اميليو اعلام داشت، سالگشت استقلال خود مي دانند و مراسم برگزار مي كنند.

1964:   يک دادگاه رژيم سفيد پوستان جمهوري آفريقاي جنوبي نلسون ماندلا را به حبس ابد محکوم کرد.

1972:   سائول ديويد الينسکيSaul D. Alinsky نويسنده راديکال در 63 سالگي درگذشت.

1990:   12 ژوئن روز ملي روسيه فدراتيو اعلام شد.

1991:   يلتسين رئيس جمهور روسيه شد.

http://www.iranianshistoryonthisday.com